Cristina Branco kimdir?

Cristina Branco 1972 yılında Portekiz’in Almeirim şehrinde doğdu. İlk gençlik yıllarında caz ve blues ağırlıklı müzikler dinleyen Branco, şarkı söylemeye arkadaşlarıyla eğlenmek üzere başladı.

Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Janis Joplin ve Joni Mitchell dinlemeyi Amália Rodrigues’e tercih eden bir genç kızken 18. yaş gününde büyükbabasının armağan ettiği ve Rodrigues’in az rastlanan kayıtlarından oluşan albüme aşık oldu ve Fado söylemeye başladı.

Kelime anlamında da olduğu gibi Fado’nun kaderi olduğuna inanan Cristina Branco, ilk olarak Amsterdam’da Zaal 100 sahnesinde şarkı söyledi.

İletişim okurken iyi bir gazeteci olmayı isteyen Branco’nun kelimelerle arası hep iyi olduğundan albümlerinde de şarkı sözleri dikkat çekiyor. Camões, Pessoa, David Mourão - Ferreira, José Afonso gibi Portekiz’in ünlü şairlerinin yanı sıra Paul Éluard, Léo Ferré, Alfonsina Storni, Slauherhoff gibi farklı ülkelerden şairlerin de dizelerinden esinle yepyeni Fado şarkılar yapan Branco, Fado’yu şiirle birleştirerek tüm dünyaya sunuyor. Şiirin güçlü ve dokunaklı yönlerinden beslenen Branco, sesiyle şarkılara ruh katıyor. Fado şarkılar çoğunlukla hasret ve çaresizlik duygusundan beslenirken, Branco şarkı sözlerini oluşturan şiirlerle hayattan zevk alan Fado’lar seslendirerek kendi yolunu çiziyor.

Ulisses (Ulysses) albümünde yer alan ve müzik kariyerinin sembollerinden biri haline gelen şarkısı “Sete Pedaços de Vento - Rüzgârın 7 Parçası” ile geleneksel Fado şarkılarını yaşatmayı hedefleyen kesimlerde ufak bir kaygı oluşturan Branco, yıllar içinde Fado geleneğini yaşatmak için gösterdiği çaba ile Fado’nun en iddialı isimlerinden biri haline geldi. Portekiz gitarı, gitar, basgitar ve piyano ile geleneksel Fado melodileriyle çağdaş çalışmaları bir araya getiren Branco, Fado’ya yepyeni heyecanlar kattı.

25 Nisan 1996’da verdiği iki konserden hazırladığı ve 1000 adet bastırdığı “Cristina Branco, Live in Holland” adlı canlı konser albümü piyasaya çıkar çıkmaz tükenince 9 baskı daha yapan Branco, bu kaydıyla on binlerce müziksevere ulaştı.

14 geleneksel şarkıdan oluşan “Murmúrios – Fısıltılar” albümünde daha önce Amália Rodrigues ile ölümsüzleşen “Abandono” şarkısını yeniden yorumladı.

1999 yılında ünlü Fransız müzik dergisi “Le Monde de la Musique” tarafından “Dünya Müziği” kategorisinde En İyi Müzik Ödülü’nü alan Branco’nun uluslararası kariyeri de eş zamanlı olarak yükselmeye başladı.

2000 yılında Maria Teresa Horta’nın bir şiirinden ismini alan “Post-Scriptum” albümünü yayınlayan Branco, Fransa’da yeniden “En İyi Albüm” ödülünü aldı.

“Cristina Branco Canta Slauerhoff - cristina branco Slauerhoff Söylüyor” albümünde ünlü Hollandalı şair J.J. Slauerhoff’ın dizelerinden yepyeni şarkılar hazırlayan Branco, müziklerde Custódio Castelo, şiirlerin çevirisindeyse Mila Vidal Paletti ile çalıştı.

İlk ticari başarı yakaladığı ülke olan Hollanda’ya vefasını gösterdiği bu albümle beraber kendi tarzını tamamen ifade etmeye başlayan sanatçı, aynı yıl tüm dünyada 130’dan fazla konser verdi.

2001 yılında Fransız plak şirketi Universal Music Classics’ten “Corpo Iluminado - Işıklı Beden” albümünü yayınlayan Branco, 2002 yılında şair J.J. Slauerhoff’un sözleriyle hazırladığı albümü “O Descobridor - Kaşif” adıyla yeniden dinleyicilerine sundu.

Cristina Branco’nun altıncı albümü “Sensus” yine Universal Music Fransa etiketiyle 23 Mart 2003’te piyasaya çıktı. Bu albümde de Custódio Castelo’nun müzikleriyle birlikte yine David Mourão-Ferreira, Vinícius de Moraes, Chico Buarque, Eugénio de Andrade, Camões ve Shakespeare gibi ünlü şairlerin sözleri yer aldı.

2005 yılındaki “Ulisses” adlı albümünü, 2006 yılında yayınladığı ve Amália Rodrigues’e ithaf ettiği “Live“ adlı albümü takip etti.

2007 yılında Fado sınırlarının dışına çıkarak ünlü şarkıcı ve şarkı yazarı José Afonso’nun şarkılarına yönelen Branco, 2009 yılında çıkardığı “Kronos” isimli albümünde “zaman” temasını işledi.

2010 yılında ressam Julio Pomar, Cristina Branco'nun yüzünden esinlenerek Portekiz'in 100. yılı için bir pul tasarladı.

2010 yılının Haziran ayında Düsseldorf'ta Carlos Bica ve João Paulo Esteves ile Schumann Festivali’nde sahne aldıktan sonra bu konserleri Lizbon ve Porto'da da tekrarladı.

2011 Ocak ayında Amsterdam Sinfonietta ile daha önce Bobby McFerrin, Chick Corea gibi sanatçılarla yapılan 6 konserlik bir yeni yıl konser serisi verdi.

Branco, 2011 yılında Fado Tango albümünü piyasaya çıkardı. 2011 ve 2012’de Güney Amerika, Ortadoğu ve Avrupa'da 100’ün üzerinde konser verdi.

2013 yılında 12. albümü “Alegria” ile saf, ironik, içten bir anlatımla günlük hayatın içinden kadın ve erkek portreleri sundu. Branco’nun bu albümündeki hikâyeler ve karakterler, Manuela de Freitas, Gonçalo M. Tavares, Miguel Farias, Jorge Palma, João Paulo Esteves da Silva, Pedro Silva Martins, Mário Laginha, Ricardo J. Dias gibi Portekiz’in en yetenekli çağdaş yazarlarının kaleminden çıktı.

Son yıllarda Portekiz müziğinde daha çağdaş tınılara yönelen Cristina Branco, 2016 yılında Menina, 2018 yılında Branco albümlerini yayınladı. Kendi estetik yaklaşımıyla hazırladığı bu albümlerde daha özgün bir sound yakalayan Branco, sıra dışı bestecilerle müzikal işbirliklerine imza attı.

Son zamanlardaki en büyük heyecanlarından biri de yazmak olan Cristina Branco, alkali beslenme üzerine “RoadCook” isimli bir de kitap yayımladı.